Portugalia nie tylko od kuchni

Słońce, Atlantyk, najpiekniejsze europejskie plaże (blękitna flaga), odpływy-przypływy, ludzie i oczywiście portugalska kuchnia. I to o niej głównie będziemy tu pisać. Zachwycił nas lokalny targ w Albufeira, pyszne pastel de nata w Lizbonie czy najdroższa bułka w towarzystwie wiatru znad oceanu i widoku fal na Przylądku Świętego Wincentego i wiele innych rzeczy... Ale zacznijmy od początku.

Malownicze klify Algarve

Zapierające dech w piersiach widoki

Przypływy i odpływy

Portugalia to bardzo malownicze i gorące miejsce, które było miejscem wypadowym podbojów nowych terenów świata. To z tego miejsca wywodził się Vasco da Gama i słynni templariusze. Według wielu opinii i podań, to właśnie templariusze z Portugalii już przed Krzysztofem Kolumbem odkryli Amerykę. Portugalia jest więc swego rodzaju pomostem kulturowym i kulinarnym pomiędzy Ameryką Południową i Środową, a Europą.

Lizbona - Róża Wiatrów przez pomnikiem Odkrywców
pokazująca najważniejsze trasy portugalskich odkrywców.

Odnajdziemy tu wiele elementów z różnych kultur, m.in. mauretańskiej czy hiszpańskiej. Widoczne jest to przede wszystkim w kuchni portugalskiej. Ale kulinarne naleciałości z wielu regionów świata to nie wszystko, wiele elementów kulturowych oraz architektonicznych można odnaleźć niemalże na każdej ulicy. Bardzo charakterystyczne dla tego rejonu są ceramiczne kafelki – zwane azulejos, bardzo często z motywami morskimi: okrętami, koralowcami, falami itp. To wpływ kultury mauretanskiej w Portugalii.

Ale nie samą architekturą człowiek żyje... żeby mieć siły na zwiedzanie, trzeba też dobrze zjeść, a kuchnia portugalska jest bardzo bogata w smaki. Portugalia ze swoimi skalistymi wybrzeżami i długimi, piaszczystymi plażami ma wiele do zaoferowania.

Wschód słońca nad Algarve

Ponta de Piedade

Zapraszamy do naszej kulinarnej podróży po Portugalii :) Oto co znaleźliśmy na portugalskich stołach!

Głównie owoce morza i wszelkiego rodzaju ryby. Uwarunkowane jest to tym, że Portugalia ma bardzo długą linie brzegową i dostęp do Atlantyku. To właśnie dlatego można zjeść tam słynne grillowane sardynki (sardinhas assadas), suszonego i solonego dorsza (bacalhau), małże, krewetki, kraby... Sami byliśmy światkami poławiania owoców morza podczas porannych odpływów. Widzieliśmy jak miejscowa ludność wychodziła o wschodzie słońca w morze i wybierała skorupiaki uwięzione pomiędzy skałami wystającymi z piasku. Nic bardziej świeżego nie może powędrować do garnka lub na palenisko :) Bardzo popularne są też różnego rodzaju paelle, ale to już bardziej naleciałość hiszpańska, co nie zmienia faktu, że ryż w połączeniu ze świeżymi krewetkami i małżami usatysfakcjonują każdego fana takiego jedzenia.

Spacerując po dzielnicach usianych małymi białymi domkami - szczególny znak kultury mauretańskiej - w niemalże każdym przydomowym ogródku można znaleźć drzewa z cytrusami. No cóż, u nas drzewa z jabłkami i gruszkami, u nich cytryny i pomarańcze :)

Ogródki przez domammi - pomarańcze

Spacerując warto zaopatrzyć się w jakieś przekąski. Portugalia oferuje smaczne oliwki, figi czy migdały, które można znaleźć na każdym kroku. Szczególnie do gustu przypadły nam figi - te świeże i te suszone. Charakterystyczne są tak zwane estrellas, suszone figi z migdałami, ponacinane i formowane w kształt gwiazdki. Smakują wyjątkowo :)

Estrellas - bazarek w Albufeira

Można też znaleźć bardzo fajne fasolki - Tremocos, coś jak nasz bób. Bardzo często spożywane podczas piwka :) Najlepiej kupować je na lokalnych targowiskach. Można je też dostać niemalże we wszystkich sklepach, ale w postaci słoiczkowej w zalewie wodnej.

Tremocos - bazarek w Albufeira

Znajdziemy tam też kiełbasę chorizo (Chuariço). Portugalia jest jej kolebką, podobnie jak i Hiszpania. To właśnie z tych krajów przywędrowała do Ameryki Środkowej i stała się również popularna w tej części świata. W Portugalii można ją dostać na każdym kroku, a taką prawdziwą domowego wyrobu, dobrze jest zakupić na pobliskim bazarku. Uwierzcie, smakuje wyjątkowo. Ta jest bez konserwantów i ulepszaczy. Jedynym jej konserwantem jest dojrzewanie i suszenie w ostrym słońcu.

Stragan z wędlinami i serami - bazarek Albufeira

Jednym z portugalskich smaków jest także Churros – takie małe „pączki" wypełnione czekoladą i smażone na głębokim tłuszczu. Różnica pomiędzy hiszpańskimi i meksykańskimi churros jest taka, że te przez nas napotkane były bardzo duże, puszyste i wypełnione mega ilością czekolady. Churros hiszpańskie i meksykańskie są małe i macza się je w sosie czekoladowym.

Churros - bazarek Albufeira

Bardzo ważną rolę w życiu i kulturze Portugalczyków odgrywają dwa trunki: wino Porto i kawa. Jest przez nich pita codziennie i w bardzo dużych ilościach.

Nie mogliśmy się oprzeć jednemu z najbardziej tradycyjnych portugalskich potraw, czyli grillowanym sardynkom. Mieliśmy okazję jeść je w przesympatycznej i bardzo klimatycznej restauracji w pięknym miasteczku Albufeira. Do restauracji „pod chmurką i pod cytrynami" trafiliśmy dość przypadkowo, zwiedzając i błądząc wąskimi uliczkami. Dlaczego pod cytrynami? Ponieważ nad nami wisiał sufit utworzony z pnączy z cytrynami :)

Casa da Fonte - Restauracja w Albufeira

Sardynki, jakie dostaliśmy, nie były takimi zwykłymi sardynkami jakie możemy dostać u nas. Nam podano wielkie, i baaaaardzo apetycznie wyglądające. Rybki były wyborne, natomiast z masakrycznie dużą ilością ości, coś jakby wywinąć jeża na lewą stronę i zaszyć :) Nie było to może zbytnią przeszkodą, ale jednak trochę to przeszkadzało w smakowaniu ryby. Jedynym pocieszeniem jest to, że ości są bardzo drobniutkie, i jak twierdzą Portugalczycy, nie warto ich wybierać. Są na tyle delikatne, że wystarczy je dobrze przemielić zębami.

Grillowane sardynki

Wizyta w portugalskiej restauracji to jak nic pretekst do spróbowania innych dań. Nie mogliśmy nie wybrać jeszcze zupy rybnej i zupy krem z owoców morza. Być w Portugalii i nie spróbować? Byłby to grzech :)

Zupa rybna

Zupa rybna była przepyszna, z chlebowymi grzankami. Cóż więcej chcieć? :)

Zupa krem z owoców morza

Krem z owoców morza też był przepyszny. Dodatek mięty nadawał zupie dodatkowej świeżości – polecamy! :)

Jeszcze przed wyjściem fota z MC Grilla :) (Master of Ceremony)

Wyprawy ciąg dalszy...

Kolejnym miastem, które znalazło się na naszej drodze była Lizbona. Przepiękna stolica, bardzo bogata architektonicznie. Spacerując można na każdym kroku znaleźć znaki przeszłości. To właśnie w tym mieście są słynne tramwaje porównywane z San Francisco, wręcz „wdrapujące" się pod górę. Cudowne doświadczenie, które warto choć raz w życiu zaliczyć.

Słynne lizbońskie tramwaje

Będąc w Lizbonie nie sposób przejść obojętnie obok lokalnych restauracyjek bardzo gęsto usianych, jedna przy drugiej, w bardzo, ale to bardzo wąskich uliczkach. Jak i poprzednio musieliśmy i w tym miejscu spróbować lokalnej kuchni.

Co polecamy? Na śniadanie rewelacyjną restauracjo-kawiarnię Casa Brasileira z szybkim jedzeniem na Rua Augusta, nieopodal Praca Dom Pedro IV.

Lokalne lizbońskie przysmaki w Casa Brasileira

Lokalne lizbońskie przysmaki w Casa Brasileira

Można tam znaleźć bardzo oryginalne i bardzo smaczne wypieki - słodkie i wytrawne.

Pyszności

Zjedliśmy przepyszny chlebek z zapiekanymi w środku: chorizo, kurczakiem i rybą w jednym... niespotykany nigdzie indziej, a w smaku rewelacyjny.

Niepowtarzalny smak

Już jednym takim kawałkiem można się najeść. Do tego zamówiliśmy kolejne bardzo tradycyjne portugalskie przekąski z dorsza, tak zwane bolinhos, takie a la nasze pulpeciki, z tą różnicą, że są one rybne i smażone na głębokim oleju – pycha!

Portugalia to także prawdziwe królestwo słodyczy. Odnajdziemy je przede wszystkim w tutejszych cukierniach, zwanych pastelaria.

Wsród różnych słodkości, są też Pastel de Nata

Każdy rejon słynie ze swoich wypieków, najbardziej znane są chyba jednak słodkie ciastka zwane pastel de nata lub pastel de Belém z Lizbony.

Lizbona - Pastel de Nata

Nazwa pochodzi od nazwy dzielnicy Belem, gdzie według legendy, te ciasteczka się narodziły. Fabryka je produkująca, ulokowana jest tuż obok Klasztoru Hieronimitów, i sprzedaje ciasteczka Pasteis de Belem od 1837 roku.
To kwintesencja portugalskiego smaku. Są przepyszne i przesmaczne :) A co to takiego? To bardzo słodkie babeczki z ciasta przypominającego kruche francuskie, lecz nie tak do końca francuskie. Są wypełnione masą jajeczną przypominającą budyń z posmakiem wanilii. Są obłędnie smaczne i uzależniają, mimo że są strasznie słodkie.

Po naładowaniu kalorycznych baterii udaliśmy się w dalszą drogę po Lizbonie. Wiele atrakcji turystycznych, wiele pięknych miejsc – warto zwiedzać Lizbonę na pokładzie wspomnianego żółtego tramwaju. Suma summarum po pewnym czasie przyszedł czas na obiad i kolejną dawkę energii na dalsze zwiedzanie. Co tym razem? Paella! :) Wzięliśmy sobie Paella Mista, czyli mieszaną: krewetki, małże i kurczak.

Paella Mista

Niebo w gębie, do tego dostaliśmy butelkę lokalnego białego wina... coż więcej chcieć? połączneie Paelli z tym winem to orgazm i rozpusta kubków smakowych.

Lokalne pyszne białe wino

Gwarna wąska uliczka w Lizbonie, wokół masa restauracji i wszechobecny zapach jedzenia. Wariactwo dla nosa.

Owoce morza można znaleźć na każdym rogu

Po naładowaniu kolejnych baterii zahaczyliśmy jeszcze tak deserowo o wózek z pieczonymi kasztanami. Uwierzcie nam, takich w Polsce nie znajdziecie. Mieliśmy okazję jeść i w Polsce, ale te były wyjątkowe. Te były całe w popiele, z takim białym osadem, po obraniu ze skórki, były bardzo miękkie i kremowe... wręcz jak ziemniaki z ogniska. Pomimo zjedzonej wcześniej Paelli, nie dało się jeszcze nie wcisnąć kilku kasztanów :)

Takich pysznych kasztanów nie jedliśmy jeszcze nigdzie indziej

Na Lizbonie się nie skończyło, nasza droga wiodła dalej, tym razem na sam koniec Europy czyli Przylądek Świętego Wincentego, gdzie mogliśmy śmiało użyć stwierdzenia „KONIEC ŚWIATA".

Klify na St. Vincent

Tutaj mieliśmy okazję zjeść w przydrożnym bufecie najdroższą bułkę świata z plasterkiem wątpliwej jakości szynki i plasterkiem żółtego sera. Bagatela – 2 Euro :)

Bułka na Przylądku St. Vincent

Te kilka dni w Portugalii nie sprawiły, że poznaliśmy ten kraj wystarczająco. Wciąż wiele pozostaje do odkrycia. Dlatego pewnie tam jeszcze wrócimy. Oczywiście nasz pobyt nie byłby tak udany, gdyby nie ludzie, których tam poznaliśmy i z którymi mieliśmy okazję ją odkrywać i kosztować.

Na tym naszej podróży nie zakończyliśmy, udaliśmy się dalej, tym razem na wschód Europy. Kolejnym miejscem jest Hiszpania, a dokładniej Sevilla, ale o tym co zjedliśmy w tym mieście w następnym artykule :)