Dlaczego kuchnia meksykańska?

Tommy’s Margarita to jeden z ulubionych moich koktajli. Jest to pewnego rodzaju klasyczna margarita, jednakże z mała modyfikacją. Nie znajdziecie w niej likieru pomarańczowego Cointreau i syropu cukrowego. A dlaczego jeden z moich ulubionych koktajli? Składają się na to głównie 3 powody... pierwszy to łatwość przygotowania (tylko 3 składniki). Przepis na margaritę jest mega prosty. Drugi że przeważnie wszystkie składniki mam pod ręką (tequila, limonka i syrop z agawy), a 3 jest naprawdę rewelacyjna :) Ważne żeby jednak używać dobrej jakości tequili, wtedy margarita odda to co ma najlepsze, czyli smak :) Można używać tequili srebrnej lub złotej, jednakże polecam złotą. I najważniejsze! Używajcie tequili oznaczonej 100% blue agave. A dlaczego? O tym już kiedyś pisaliśmy w artykule Rodzaje tequili i jak ją pić? :) Tommys Margarita to idealny drink na przyjęcia. Co więcej, można również przygotować wcześniej w większej ilości, np. w dzbanku i wstawić do lodówki. Później wystarczy wyjąć na stół, postawić wiaderko z kostki lodu. Wrzucać do szklanek i podlewać margaritą :) Banalne, prawda?

Zupy w naszym życiu odgrywają dość istotną rolę. Życia bez zup nie wyobraża sobie cała nasza trójka. A jakie zupy lubimy? Najbardziej takie, do których można dodać mnóstwo różnych dodatków wpływających nie tylko na smak, ale i na wygląd. A najlepiej jak takie dodatki można sobie dozować samodzielnie. Jedną z takich zup jest jedna z najpopularniejszych zup meksykańskich - sopa azteca. Szczerze powiedziawszy to jedna z tych zup oprócz zupy pozole, która jest znakiem rozpoznawczym Meksyku. Można podawać ją w raz z osobnymi miseczkami różnych składników, takich jak świeża aromatyczna kolendra, pokrojone w kosteczkę awokado, płatki chili chipotle i to co w niej najważniejsze, paski chrupiącej podprażonej tortilli kukurydzianej. Klasyczne wydanie sopa azteca posiada jeszcze w składzie chili pasilla, ale ten przepis przygotowaliśmy tak, abyście mogli wyjść do zwykłego polskiego sklepu i zrobić z dostępnych w nim składników prawdziwą zupę meksykańską. W zamian za pasilla użyliśmy wędzonej słodkiej papryki, co równie ciekawie podbija smak :) Co więcej, zamiast wędzonej papryki można również użyć papryczek chipotle w sosie adobo, również dostępnych w Polsce w większości hipermarketów. Co takiego jeszcze ciekawego ma w sobie sopa azteca? Otóż szarpane mięso kurczaka, które uzupełnia kompozycję smakową :)

Jasper Newton "Jack" Daniel w swoim życiu popełnił jeden zasadniczy błąd... noooo może dwa. Pierwszy to jak zapomniał kombinacji do swojego sejfu, zdenerwował się i kopną w niego z taką siłą, że biedaczynie się zeszło na powikłania spowodowane zakażeniem, które wdarło się w stopę, a drugi błąd, chyba ten największy, że to nie on, a Irlandczycy wynaleźli Baileys’a. Ale my to szybko naprawiamy i na jego whiskey przygotowaliśmy domową wersję Baileys’a. Generalnie pełna nazwa Baileys’a brzmi Baileys Irish Cream i to mówi chyba wszystko - skąd pochodzi i jaka jest jego konsystencja. Prawdę powiedziawszy w Polsce, jak i na całym świecie jest najbardziej ceniony przez żeńską część społeczeństwa, choć znam i męskie grono smakoszy tego oto trunku. Baileys nie jest tani, butelka 0,5 l to wydatek rzędu 50-60 zł, natomiast w przypadku wersji domowej, to wydatek nie większy niż 20-25 zł. Jest różnica? Jest :) Co więcej, do przygotowania „cremu” możecie użyć dowolnej whisky czy to irlandzkiej, czy to szkockiej. Natomiast ja lubię jednak amerykańską. Jest słodsza niż te wspomniane wcześniej. :) Jak przygotować domowej roboty Baileys’a? Po pierwsze banalnie, po drugie niesłychanie szybko. Wystarczy tylko odmierzyć kilka składników, wlać do blendera, wymieszać i gotowe :) Zresztą sami zobaczcie jak prosty w przygotowaniu jest domowy baileys :)

Banalny, prosty, szybki, genialny... to nieliczne przymiotniki, które określają ten sos czekoladowy. Idealnie pasuje jako dodatek do deserów, ale może być także składnikiem niektórych napojów alkoholowych, w tym cudownego domowej roboty Baileys’a :) Mocna dawka czekolady to jego prawdziwa siła i smak :) Wystarczy przygotować (dosłownie 5 minut roboty), żeby ciepłą czekoladą oblać nie tylko lody, ale i różnego rodzaju ciastka :) Istna petarda! Można jeszcze przytuningować odrobiną chilli, lub łyżeczką dobrej whiskey lub rumem :)

Któż nie zna szakszuki (org. shakshuka). To jedno z tych dań, które najlepiej sprawdza się jako „lekarstwo na syndrom dnia poprzedniego”. Mam nadzieję, że wiecie, o czym piszę :) Przepisów na szakszukę jest bez liku. W necie można znaleźć ich prawdziwe zatrzęsienie. Ale... szakszuka szakszuką, a w Meksyku również muszą sobie jakoś radzić. Takim sposobem na drugiej półkuli ziemskiej jest bardzo podobne danie o dźwięcznej nazwie huevos rancheros, czyli jajka farmerskie. Podobnie jak z szakszuką, na huevos rancheros przepisów jest co niemiara. Wszystko zależy od regionu, a nawet i domostwa. Są wersje z fasolą, z pastą fasolową (o tej wersji już kiedyś pisaliśmy w przepisie: Huevos rancheros na śniadanie), są też z kiełbasą chorizo, czy w końcu z serem cotija (u nas to  odpowiednik fety). Tym razem podrzucamy Wam przepis na huevos rancheros bardzo podobne właśnie do szakszuki. Prawdę mówiąc różni się dosłownie kilkoma składnikami, ale w mocny sposób nawiązuje do Meksyku. Tak więc, do roboty, bo przepis, jak i przygotowanie, jest banalnie proste. Huevos rancheros w stylu szakszuka to prawdziwa petarda :)

Tequila, jeden z najpopularniejszych i najwspanialszych alkoholi pod słońcem. Nie tylko dlatego, że ma naprawdę dobroczynne dla organizmu właściwości, ale przede wszystkim ze względu na jej oryginalność i smak. Można nawet użyć stwierdzenia, że tequila to dobro narodowe Meksyku i poza taco, to najbardziej rozpoznawane słowo na świecie. Jej smak i aromat nie ma sobie równych. Idealnie pasuje do cytrusów, zresztą w takiej konfiguracji spotykana jest najbardziej. Nawet pita z kieliszka, ma towarzysza w postaci limonki. Świetnie uzupełnia smak i cudownie się ze sobą komponują. Zresztą sami zobaczcie jak i z czym pija się tequilę pod kątem jej rodzajów. Uwielbiam miksować smaki koktajli z tequilą w roli głównej. Można naprawdę fajnie i ciekawie pokombinować :) Tak było i tym razem, kiedy zmieszaliśmy kilka prostych i ogólnodostępnych składników. Znajdziecie w nim takie składniki jak tequila srebrna (blanco), wódka Finlandia kokosowa, trochę syropu z agawy, trochę soku z limonki, pomarańczy i lemoniady gazowanej. Wyszedł mocno orzeźwiający, a zarazem egzotyczny w smaku koktajl z nutą kokosa. Jednymi słowy „Karaiby pełną gębą” :)

W ostatnim czasie wpadła nam w ręce wódka Saska Czarny Bez. W głowie urodziło się pytanie „Z czym więc połączyć i jak pić czarny bez?” To, że czarny bez świetnie pasuje do koktajli to wiedzieliśmy, dlatego trochę pokombinowałem smakami i wyszło coś naprawdę obłędnego :) Kwaskowy, pełen smaku i z lekko ziołowym posmakiem. Cały bukiet smaków i aromatów zawdzięcza kilku prostym składnikom. Wódka nadaje smak czarnego bzu, sok z cytryny reguluje kwasowość, a tonic i bitters (Angostura) podbija ziołowość. Tym sposobem wychodzi istna petarda :)

Long Island Iced Tea potocznie zwany LIIT to jeden z tych koktajli, o których mówi się „waga ciężka”. Znany niemalże na każdym zakątku kuli ziemskiej, a jego skład jak i proporcje i przepis na Long Island Iced Tea powinien być znany „w nocy o północy” przez każdego, nawet podrzędnego barmana. Niestety i z wielką przykrością to piszę, ale wielokrotnie się zdarza, że przez wiele osób stojących za barem jest zwyczajnie beszczeszczony i szprycowany, głownie ilością dopełniaczy w postaci syropu cukrowego czy coli. A dlaczego LIIT ma przydomek „waga ciężka”? Otóż sprawa jest bardzo prosta - to przez ilość i rodzaje alkoholi, z których jest zmontowany. Jest ich dokładnie pięć, a dodatki takie jak syrop cukrowy, sok z limonki czy cola dodawane są w ilości minimalnej :) Wtedy Long Island Iced Tea odda pełnię smaku i moc, która w nim drzemie :)

No i stalo się.... na sklepowych półkach pojawiła się druga butelka z serii Jack Daniel’s Legacy. Jest to limitowana edycja whiskey z Lynchburga. Inspiracją do jej stworzenia była etykieta, która pojawiła się na butelce około 1900 roku - pierwsza, na której dominował kolor czarny..., a ponoć ten od zawsze najlepiej pasował Jack’owi :)

No dobra... oprócz quesadilli, którą smaży się na patelni lub grillu, a w jej naturalnym środowisku jakim jest Meksyk na tak zwanym „Comal”, jest też wersja quesadilli, którą można zapiekać w piekarniku. Dzięki temu zabiegowi ma o wiele mniej tłuszczu, po drugie jest chrupiąca, a po trzecie można ją błyskawicznie przygotować. Jeśli planujecie jakieś spotkanie z bliskimi, można sobie wszystko przygotować na blaszce do pieczenia, a w momencie gdy już spotkanie się rozkręci, wystarczy wstawić do pieca na kilka minut i gotowe :). Tym razem przepis na quesadillę, w której są boczniaki, jest świetny, bardzo aromatyczny indyk, cukinia, papryka no i to co w quesadilli najważniejsze... ser cheddar. Mieszanka smaków wręcz cudowna :)

Nopales to inaczej opuncja, a opuncja to nic innego jak kaktus jadalny. Na ten temat już kiedyś pisaliśmy. Przeczytajcie o jego zbawiennych właściwościach w artykule Nopal czyli kaktus jadalny - samo zdrowie W Meksyku stanowi podstawę diety. Zwyczajnie jest bardzo popularny. Niestety w Polsce dostępny jedynie z puszki, natomiast w Meksyku uginają się od świeżego całe stragany. To, że nie ma w Polsce dostępu do świeżego, nie znaczy, że należy z niego zrezygnować. Otóż nic bardziej mylnego. Z puszki lub słoika jest równie ciekawy w smaku :) Można go używać do taco, burrito, ale również jako podstawowy składnik sałatki, w której oprócz nopalesa można znaleźć pomidorki koktajlowe, czerwoną cebulę, sok z limonki i świeżą kolendrę. Co więcej, przygotowanie takiej sałatki zajmuje nie więcej niż 10 minut. Krótko? No pewnie że krótko, a do tego niesłychanie łatwo. Rewelacyjna alternatywa dla sałatek typowo imprezowych, choć i w codziennej diecie również świetnie się spisze.

Coś czego w większości przypadków brakuje nam w lokalach nie tylko tych z meksykańskimi smakami... ale ogólnie w lokalach. Zwykłych starterów i wypełniaczy czasu podczas oczekiwania na zamówienie. A wystarczy tak niewiele, żeby dany lokal zyskał już na wstępie. Na szczęście coraz więcej restauracji już to wie i częstuje swoich gości czymś na dobry początek. Mogą to być na przykład orzeszki nerkowca :) Boskie, cudowne, chrupiące, takie jakich nie znajdziecie w żadnym sklepie. Oczywiście na marketowych półkach orzeszków jest zatrzęsienie, to solone, to z pieca, to w chrupiącej skorupce... ale takich jak te, nie znajdzie się w żadnym! :) Duża dawka limonkowego posmaku wymieszanego z wędzonym i dymnym aromatem. Mnóstwo świeżości, a przy tym chrupkość. No i to co najważniejsze... odrobina kopniaka w postaci pikanterii. Takie orzeszki nerkowca sprawdzają się wspaniale na imprezowym stole. Przygotowanie banalne i niezwykle proste, no i czasu nie trzeba na to poświęcać zbyt wiele. Praktycznie szybciej przygotować je w domu, aniżeli biec do sklepu :) Zakochacie się w nich!