Blog kulinarny

Tak! W końcu dotarliśmy do Papa Diego - Świeży Meksyk i w końcu możemy napisać recenzję i pokusić się o opinię. To że w końcu tam dotarliśmy, to w głównej mierze zasługa pierwszego lokalu, który otworzył się w Warszawie w Centrum Praskim Koneser. W stolicy planowanych jest jeszcze kilka lokali z szyldem Papa Diego, między innymi w Blue City. Sieć Papa Diego swój pierwszy lokal otworzyła w Katowicach w czerwcu 2018 roku, o czym zresztą pisaliśmy już w artykule Papa Diego Świeży Meksyk - nowa sieć z kuchnią meksykańską w Polsce. Jak pierwsze wrażenia z odwiedzin? Bardzo pozytywne, choć było kilka niedociągnięć. Bierzemy jednak pod uwagę to, że odwiedziliśmy Papę dosłownie parę dni po oficjalnym otwarciu lokalu. Widać, że obsługa jeszcze ciągle się uczy i dociera. Jest też mnóstwo zachwytów i rzeczy, za które należy bić gromkie brawa. Papa Diego to sieciówka, a sam koncept mocno przemyślany, co widać po prostych rzeczach typu kubki, sztućce, oprawa graficzna, menu itd...

Na kulinarnej mapie Warszawy od sierpnia 2018 roku przy ul. Hoża 43/49 czyli ścisłe śródmieście. Kto zna Warszawę ten wie, że to przy samej ulicy Poznańskiej, a to przecież zagłębie restauracji mniejszych i większych. Lokalizacja nie pomaga, a nawet wymusza walkę o każdego gościa. W tej części Warszawy trzeba coś robić naprawdę dobrze, trzeba się czymś wyróżniać i mieć dobry pomysł. No i tak jest z Posypane, określającym się jako Dom Makaronu. Czy tak jest? Tak! Tak jest. Miejsce które wręcz kipi od makaronów i wszelkich jego pochodnych produktów. Warto tu wspomnieć że wszystkie makarony robią na miejscu, to samo z wypiekaniem focacci czy grissini. I za to czapki z głów, że nie idą na skróty :) Naprawdę czuć dobrą jakość.

14 lat w Warszawie to na restaurację dość sporo. Takim stażem może poszczycić się restauracja Papu, którą w ostatnim czasie mieliśmy okazję odwiedzić. Znajduje się na Mokotowie, a dokładniej na al. Niepodległości 132/136. Przez te 14 lat prym wiedzie tu kuchnia polska. Mocno polski charakter lokalu widać nie tylko w menu, ale również w wystroju wnętrza. Jest dużo drewna i elementów nawiązujących do starej polskiej tradycji. Niektórzy mogą stwierdzić, że leci trochę skansenem... ale tak właśnie ma być. Jest dużo drewna a co za tym dzie jest ciepło, przytulnie :) Do tego przemiła i naprawdę fachowa obsługa :)

Prowadzenie bloga to ciągłe wyzwania. Chętnie je podejmujemy. Tym razem przyjęliśmy wyzwanie Winiary i Davida Gaboriaud. Zadanie było proste – przygotować coś smacznego z wykorzystaniem pasteryzowanego bulionu Winiary, a zaoszczędzony czas przeznaczyć na drobne przyjemności :) I jaki jest tego efekt? Co nam z tego wyszło? Prawdziwa kulinarna, meksykańska uczta z taco w roli głównej i wizyta w miejscu, w którym wstyd się przyznać, jeszcze nie byliśmy. Zwyczajnie, mimo że mieszkamy w Warszawie zawsze brakowało nam na to czasu :)

No i restauracja Bez Tytułu doczekała się naszej recenzji. Od 2016 roku, czyli od kiedy istnieje, byliśmy tam łącznie 3 razy. Pierwszy raz na otwarciu, drugi lunchowo, no i po raz trzeci - ostatnio, wieczorową porą. To już wystarczająco, żeby co nieco o niej opowiedzieć. Bez Tytułu znajduje się na ul. Poznańskiej 16.  Obecnie to gastronomiczne zagłębie. Dużo restauracji, a co się z tym wiąże duża konkurencja i walka o gościa. Żeby w tym miejscu przetrwać, trzeba się wyróżniać. Szczerze? Bez Tytułu na Poznańskiej stoi mocno na nogach... i chyba jeszcze długo postoją, jeśli tylko jakość będzie na tym samym poziomie co obecnie. Warto tu wspomnieć, że szefem kuchni (od samego początku) jest Erwan Debono, Francuz z krwi i kości, co widać w jakości serwowanych smaków. Praktycznie w każdym daniu widać i czuć Francję. Co więcej, od 2016 restauracja Bez Tytułu niesłychanie dojrzała.

To już druga restauracja o tej nazwie, pierwsza znajduje się we Lwowie. W „jedynce” nie byliśmy, ale jeśli można tam doświadczyć tego co w Warszawie, to z miejsca wpisujemy ją do naszego notesu z miejscami do odwiedzin. W Rest. Baczewskich byliśmy już dwukrotnie i spokojnie możemy coś na jej temat napisać. Rest. Baczewskich otworzyła się na początku 2019 roku i zrobiła wokół siebie dość sporo szumu, zwyczajnie było o niej głośno już na wstępie. Znajduje się w odremontowanym pałacyku przy Alei Christiana Szucha 17/19. Z jednej strony miejsce w bardzo fajnej lokalizacji, z drugiej strony to przekleństwo dla gości zmotoryzowanych. Bardzo mały parking, zaledwie na kilka sztuk samochodów, w okolicy trudno znaleźć wolne miejsce (a byliśmy między innymi w niedzielę). Aleeee... kto do „świątyni Baczewskiego” wybiera się samochodem? :D Ich siłą są własnej roboty nalewki, których wybór jest ogromny! Tak więc samochodom mówimy pass :D
Założeniem Rest. Baczewskich jest wykorzystanie lokalnych receptur i lokalnych produktów. Przeglądając kartę menu można jednoznacznie stwierdzić, że znajdziecie w niej tradycyjną kuchnię staropolską, warszawską i lwowską, ale w nowoczesnym wydaniu. Kuchnia prowadzona jest przez szefa Artura Cichomskiego. Ten miszmasz czyni miejsce naprawdę fajnym i g(ł)odnym uwagi.

W ostatnim czasie dość często powracam do jednego z najwspanialszych regionów Włoch, płynących najlepszym pod słońcem prosecco. Zobacz więcej o Prosecco Superiore oznaczonym certyfikatem D.O.C.G. Mowa tu o Wenecji Euganejskiej, gdzie płynne włoskie złoto z bąbelkami leje się dosłownie strumieniami. Alkohol, który w Polsce wciąż jeszcze niedoceniany, aczkolwiek z roku na rok zyskujący coraz większe grono zwolenników. Świadomość, zamożność i chęć poczucia luksusu rośnie. Coraz więcej go na językach – dosłownie i w przenośni :) W pewnym sensie to zasługa Aperol Spritz, który przygotowuje się właśnie z odrobiną prosecco. Niesłychanie orzeźwiający w szczególności latem, gdy z nieba leje się żar :) Kto jak nie Włosi mogli wpaść na pomysł wykorzystania prosecco w ten jakże cudowny sposób? Ale prosecco to nie tylko część koktajli... Dla Włochów to cześć kultury i życia. Taka podróż z Prosecco w roli głównej, to idealny czas na poznawanie regionu, lokalnych smaków, kultury i wspaniałych ludzi. Tym razem na naszej trasie znalazły się miejsca takie jak Wenecja, region Veneto z najcudowniejszą i najoryginalniejszą miejscówką, jaką tylko można sobie wymarzyć. Ale to wszystko już w dalszej części naszego przewodnika.

Taco Bar w Warszawie, to lokal który od dawna znajdował na naszej liście „do odwiedzenia” i prawdę powiedziawszy wstyd, że trafiliśmy tu dopiero teraz, tym bardziej że restauracja znajduje się dosłownie 2 km od miejsca naszego zamieszkania. Pierwotnie Taco Bar znajdował się dość daleko, bo na Saskiej Kępie, u zbiegu ulic Stanów Zjednoczonych i Saskiej. Obecnie Taco Bar znajduje się przy ulicy Giełdowej 4A. Ku naszej radości :) Bliskość takiego przybytku przyzwoitej kuchni meksykańskiej jest dla nas błogosławieństwem :)

Do Buenos Nachos wybieraliśmy się bardzo długo. Z racji tego, że lokal znajduje się na Bielanach przy ulicy Broniewskiego 56A, nigdy jakoś nie było po drodze. W końcu jednak powiedzieliśmy sobie - jedziemy! Tym bardziej, że lokal istnieje od końca 2017 roku. Trzeba ich w końcu odwiedzić :) I tak też się stało. Pierwsze wrażenie? Trochę "chłodne". Wchodzi się do lokalu praktycznie na ladę, za którą przygotowuje się dania. Obok lady ściana pokryta farbą tablicową, na której wypisane jest menu (lubimy to!). Zamówienie składa się przy ladzie, po czym można przejść do sali na piętrze lub zjeść na dole siedząc przy jednym z kilku stolików. Ze względu na to, że byliśmy z dzieckiem, wybraliśmy górę – woleliśmy mniej zapachów kuchni i więcej intymności. Na piętrze znajduje się kilka stolików. Pomieszczenie stylizowane i czuć meksykański klimat. Trochę jednak wieje "chłodem". Dlaczego? Możliwe dlatego, że byliśmy na górze jedynymi ludźmi?

Walentynki, czyli święto zakochanych, od zawsze budzi wiele emocji. Ma chyba tyle samo przeciwników, co zwolenników. Dla jednych to po prostu komercjalizacja uczuć, dla innych okazja do wyrażania uczuć. To temat na zupełnie nowy artykuł i nie będziemy tu wszczynać tej debaty. Pewne jest jednak to, że święto, które przywędrowało do nas z Ameryki, już na stałe zadomowiło się w polskiej tradycji. Czy tego chcemy czy nie, 14 lutego czerwone serduszka będą wszędzie. I choć jesteśmy zdania, że kocha się przez cały rok i Walentynki powinny być obchodzone 365 dni w roku, to zachęcamy Was, aby ten jeden dzień spędzić przy wspólnej kolacji :) Wybraliśmy dla Was kilka ciekawych miejsc g(ł)odnych uwagi :) Wszystko sprawdzone na naszych podniebieniach i kubkach smakowych. Są restauracje, są cocktail bary... tak więc sami widzicie że skorzysta na tym i żołądek, i dusza :)